Bedwants (Cimex lectularius L.)
De bedwants is beter bekent als wandluis, alleen klopt deze naam niet want in tegenstelling wat sommige denken is de bedwants geen luis.
Doordat bedwantsen lichtschuw zijn, gaan zij in het algemeen ‘s nachts op zoek gaan naar hun bloedmaaltijden. Zij voeden zich met het bloed van zoogdieren, waar de mens ook onder valt.
Na hun bloedmaaltijden trekken zij zich weer terug in hun schuilplaatsen. Hier komt ook de naam bedwants vandaan. Zij verstoppen zich namelijk bij voorkeur in de naden en kieren van bedden, de holle delen van een ledikant, in zoom van linnengoed en matras, enz……
Uiterlijk.
Het lichaam is ovaal en plat waardoor ze makkelijk in smalle spleten kunnen wegkruipen. De volwassen bedwants is 4-5 mm., roodbruin en na een bloedmaaltijd donkerrood waardoor de achterlijfsegmenten op een verlengstuk lijken. 
Na het eten lijken de nimfen op een levend druppel bloed. De kop heeft een antenne met 4 segmenten en de kaak bestaat uit twee paar dolkachtige sprieten waarmee wantsen bijten, die in verbinding staan met de buitenste monddelen.
De binnenste bestaat ook uit twee pijpen en eentje zuigt het bloed en het andere injecteert het speeksel in de wond. Als de bedwants zijn parasiterende functie begint aan te nemen, kunnen ze niet meer vliegen en de vleugels worden simpele, onnuttige, ovale structuren. Het volwassen wijfje kan onderscheiden worden van het volwassen mannetje door haar breder achterlijf en door een kerfachtige scheur op de achterste rand van de vier achterlijfsegmenten.
Levenscyclus.
De eieren zijn 1 mm., wit en krom aan het eind. Na hun laatste metamorfose zijn zowel het mannetje als het vrouwtje geslachtsrijp. Bij het paren klimt het mannetje op het wijfje of ze paren met hun eind tegen elkaar, echter is een bevruchting niet voldoende om het wijfje onbegrensd te laten ei-leggen. Een mannetje kan verschillende wijfjes in 24 uur bevruchten. Hoe groter de bedwantsen zijn, hoe langer ze eten. In de nimfen fase duurt dat 3-10 minuten en bij de volwassen exemplaren 10-15 minuten, waarbij ze dan vijf maal hun lichaamsgewicht consumeren. Na zich gevoed te hebben schuilen de nimfen 6-10 dagen en ondergaan een metamorfose.
De volwassen vrouwtjes leggen gemiddeld 1-5 eieren per dag over een periode van 2 maanden, tot er 200 eieren zijn gelegd. Deze eieren kunnen in 6-10 dagen uitbroeden.
De nimfen zijn wit en worden na een tijdje rood wanneer ze zich volproppen met bloed. Naarmate ze ouder worden, worden ze donkerder. De bedwantsen hebben 5 gedaanteverwisselingen en de voorvleugels komen pas tevoorschijn bij de laatste. Hun levenscyclus neemt 5-8 weken in beslag. Tussen de gedaanteverwisseling door wordt er een keer gegeten en na paring weer een keer, hierna worden de eieren gelegd. Periode van nimfe tot imago is ongeveer 35-48 dagen en de levensduur is ligt tussen de 7 en 18 maanden
Geur.
De karakteristieke geur van de bedwants wordt geproduceerd door speciale stinkklieren. Deze zijn bij de nimfen op de top van de drie voorste achterlijfsegmenten en bij de volwassen exemplaren aan het eind van de laatste borstsegmenten. De stinkklieren laten een olieachtige, zoetige geur achter.
Beet.
Sommige mensen zijn gevoelig voor een beet van een bedwants, anderen niet. Er kan hevige jeuk optreden, een rode vlek kan ontstaan of een wondje na een tijdje. Langzame bewegingen vormen geen hinder wanneer de bedwantsen zich voeden, want ze schrikken niet als de slapende gastheer zich beweegt. Als ze gestoord worden proberen ze terug te gaan om opnieuw te eten. De beet levert ons een kleine, harde zwelling en wordt meestal wit. Irritatie komt van de speekselachtige afscheiding en niet van het prikje die veroorzaakt wordt door de bedwants. Herhaaldelijke beten kunnen leiden tot nervositeit en spijsverterings- moeilijkheden.
Ziekten.
Bedwantsen kunnen astma en ziekten zoals gele koorts en instortingskoorts overbrengen. Kinderen die besmet zijn door bedwantsen zien er bleek uit, zijn lusteloos en hebben weinig energie. In huizen waar bedwantsen zich ophouden heerst er meestal een vuile, armoedige en ondervoede toestand. Door al deze omstandigheden, met daarbij komend slapeloze nachten en constante irritatie op plaatsen waar men gebeten is, zorgen dat vooral kinderen zich ziek voelen.
Bedwantsen kunnen een ware en vooral hardnekkige plaag vormen. Ze laten zich niet tegenhouden door fanatiek poetsen. Via naden, kieren en scheuren kunnen zij zich verplaatsen naar andere kamers, zelfs naar een aangrenzende woning. De verspreiding vindt echter ook in belangrijke mate plaats via bagage en transport van gebruikt meubilair.
Een simpele tip voor reizigers is dan ook om in een hotelkamer de koffer of rugzak niet op de grond te zetten, maar bijvoorbeeld op een tafel, uit de buurt van het bed.
Bestrijding
De bestrijding van de bedwants is een moeizaam en daarom kostbaar proces. De bestrijding zelf neemt slechts een paar uur in beslag. Maar in sommige gevallen moeten alle kasten en bedden uit elkaar gehaald worden en het beddengoed moet worden gewassen. 
Bovendien blijft het niet bij ‘slechts’ een kamer. Alle kamers eronder, erboven en ernaast kunnen besmet zijn. Het kan ook nog zijn dat de behandeling één of twee keer herhaald moet worden. De eitjes komen immers na ongeveer 21 dagen uit.
De bestrijding van deze insecten kan dan ook het beste worden uitgevoerd door ter zake deskundigen.
Tegenwoordig werken we veel met stoom, dat scheelt veel in het gebruik van bestrijdingsmiddelen, helemaal zonder is nog niet mogelijk omdat stoom geen nawerking heeft.
Wilt u toch eerst zelf proberen om de bedwantsen te verdelgen? Klik hier voor onze webshop, met spullen die wij zelf ook gebruiken.